در مادتین 12 و 13 قانون تشکیل دادگاه‌های حقوقی یک و دو مصوب آذرماه 1364 برای درخواست تجدیدنظر از احکام و قرارهای دادگاه‌های حقوقی یک و دو، موعد معیّن نشده است، کیفیت تنظیم عبارات موارد سه‌گانۀ مندرج در مادۀ 12 قانون مزبور نیز مفید این معنی است که قانونگذار درخواست تجدیدنظر را در موارد مصرحه در مادۀ مرقوم، مقید به مهلت ندانسته است. بنابراین آراء شعب اول و هیجدهم و نوزدهم دیوان عالی کشور در حدی که با این نظر مطابقت دارد صحیح تشخیص می‌شود.[1]
[1]. ← قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب 1373 (اصلاحی 1381).
بدون دیدگاه