صلاحیت دادگاه‌های کیفری 1 و 2 در مادتین 7 و 8 قانون تشکیل دادگاه‌های کیفری 1 و 2 و شعب دیوان عالی کشور مصوب تیرماه 1368معین شده و تابع مجازاتی می‌باشد که قانون برای هر یک از انواع جرائم مقرر داشته است. بند یک تبصرۀ 17 ماده واحدۀ قانون برنامۀ اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب 1368 هم به دادگاه اختیار داده است که در بعضی از جرائم تعزیری به جای حبس با آن مجازات تعزیری، حکم به جزای نقدی از هفتادهزار و یک ریال تا سه میلیون ریال صادر نماید. بنابراین استفادۀ دادگاه از اختیار مزبور تأثیری در اصل صلاحیت دادگاه کیفری2 ندارد و رأی شعبۀ دوم دیوان عالی کشور که بر مبنای این نظر صادر شده صحیح تشخیص می‌شود.[1]
[1]. ← مادۀ 4 قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب 1373 (اصلاحی 1381).
بدون دیدگاه