منظور مقنن از ذكر جملۀ «مرجع تجدیدنظر، رأی را نقض و رسیدگی می‌نماید» در تبصرۀ ذیل مادۀ 18 قانون تشكیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب، مصوب سال 1373، مرجعی است كه نسبت به دادگاه صادركنندۀ رأیی كه ادعای اشتباه در آن شده، از حیث شأن و مقام عالی‌تر باشد و با این كیفیت و نظر به اصل یكصد و شصت و یكم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در خصوص حقّ نظارت دیوان عالی كشور بر اجرای صحیح قوانین در محاكم، چنانچه مرجع تجدیدنظر دعوایی، دادگاه تجدیدنظر استان باشد، مقامی كه حقّ نقض رأی صادره از آن دادگاه را دارد دیوان عالی كشور خواهد بود، خصوصاً كه دادگاه صادركنندۀ رأی، علی‌الاصول حقّ نقض رأی خود را ندارد و چون دیوان عالی كشور مرجع نقض و ابرام است، علیهذا رأی شعبۀ 21 دیوان عالی كشور در مقام اعمال بند 2 مادۀ 18 قانون مزبور و پس از تشخیص وجود اشتباه، در حدی كه متضمن نقض حكم صادره از دادگاه تجدیدنظر استان همدان می‌باشد، موافق اصول و موازین قانونی تشخیص می‌گردد.[1]
[1]. ← مادۀ 2 آیین‌نامۀ اجرایی قانون اصلاح مادۀ 18 اصلاحی قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب، مصوب 1385.
بدون دیدگاه