چون تحقق بزه افترا در صورت اِسناد صریح جرمی از طرف کسی به دیگری با سوء نیّت، معلّق به احراز کذب تهمت و عدم ثبوت عمل انتسابی در مراجع قضایی است که با این وصف اِسناددهنده، مفتری محسوب و به مجازات مقرر در قانون محکوم می‌شود؛ بنابراین شروع مرور زمان جرم افترا طبعاً از تاریخ قطعیت عجز از اثبات اسناد و ثبوت کذب شکایت شاکی است نه صرف اعلام شکایت و اسناد بزه. لذا رأی شعبۀ هشت دیوان عالی کشور نتیجتاً صحیح و منطبق با موازین قانونی است.
خلاصه
شروع مرور زمان در جرم افترا، از تاریخ قطعیت عجز از اثبات اِسناد جرم توسط شاکی است نه تاریخ اعلام شکایت و اِسناد جرم.
بدون دیدگاه