منظور از جرائم و محکومیت‌های قتل عمدی که به موجب تبصرۀ 2 ماده واحدۀ لایحۀ قانونی «عفو عمومی متهمان و محکومان جزایی» مصوب 13/ 6/ 58، شورای عالی انقلاب جمهوری اسلامی ایران، از شمول مقررات آن قانون مستثنی گردیده، جرائمی است که به مرحلۀ انجام رسیده و منتهی به فوت‌مجنی‌علیه شده باشد بنابراین جرائم و محکومیت‌های کسانی که شروع به اجرای جرائم مذکور نموده و قصد ارتکاب‌شان به واسطۀ موانع خارجی که ارادۀ آنان در آنها مدخلیت نداشته، معلق و بی‌اثر مانده و جنایتِ منظور واقع نشده است در صورتی‌که مشمول ماده واحده باشد جزو مستثنیات تبصرۀ مزبور محسوب نبوده و از تعقیب و مجازات معاف خواهد بود.
خلاصه
جرائم ذکرشده در تبصرۀ 2 لایحۀ قانونی «عفو عمومی متهمان و محکومان جزایی» مشمول عفو نخواهند شد[1] مگر این‌که به صورت ناقص انجام شده باشند.
بدون دیدگاه