قانون طرز جلوگیری از بیماری های آمیزشی و بیماری های واگیردار مربوط به بیماری هایی است که در این قانون وجود دارد که شامل 15 نوع بیماری است. همچنین در این قانون به مجازات افرادی که مراجعه برای درمان نمی کنند یا پزشکانی که مسئولیت خود را انجام نمی دهند و یا فریب های پزشکی اشاره می شود.
قانون طرز جلوگیری از بیماری های آمیزشی و بیماری های واگیردار
مصوب 1320/03/11 مجلس شورای ملی
-
فصل اول _ بیماری های آمیزشی
(شامل ۳ ماده)- ماده 1 قانون طرز جلوگیری از بیماری های آمیزشی و بیماری های واگیردار
- ماده 2 قانون طرز جلوگیری از بیماری های آمیزشی و بیماری های واگیردار
- ماده 3 قانون طرز جلوگیری از بیماری های آمیزشی و بیماری های واگیردار
در نقاطی که وزارت کشور آگهی خواهد داد از تاریخ آگهی تا یک ماه مبتلایان بیماری های آمیزشی مکلفند اقدام به درمان خود کنند. تبصره: مقصود از بیماری های آمیزشی – سوزاک – کوفت (سیفلیس) آتشک (شانکر نرم) است در هر نقطه از بدن که واقع باشد.
درمان و مداوای بیماری های آمیزشی در کلیه بنگاه های بهداری در دوره واگیری بیماری برای همه و در دوره های دیگر برای اشخاص بی بضاعت رایگانی است.
درمان نزد هر پزشکی که پروانه پزشکی در ایران دارد آزاد است اما در صورتی که بیمار در دوره واگیری بیماری از موعدی که پزشک معالج برای درمان او معین نموده تا ده روز از حضور نزد پزشک یا بنگاه دولتی غیبت کرد و پزشک دیگری تحت درمان بودن بیمار را به بنگاه یا پزشک […]
