مادۀ 284 قانون اصلاح موادی از قانون آیین دادرسی کیفری مصوب شهریورماه 1361 درمورد قطعی بودن احکام
دادگاه‌های بدوی کیفری به مستفاد از مستثنیات مصرحه در این ماده، ظهور در احکام ماهوی به معنای اخص کلمه دارد که بر
تعیین مجازات یا برائت صادر می‌شود؛ لیکن مقنن در مادۀ 180 قانون آیین دادرسی کیفری به تصمیماتی که دادگاه‌های کیفری
از جمله در پرونده‌های منع پیگرد به علت عدم وقوع جرم اتخاذ می‌نمایند عنوان رأی اطلاق نموده که در خصوص تأیید و رد
افادۀ حکم ماهوی را نمی‌کند و این نوع آراء به صراحت مادۀ 180 قانون مارالذکر قابل رسیدگی فرجامی می‌باشند. بنابراین،
رأی شعبۀ 11 دیوان عالی کشور صحیح و منطبق با موازین قانونی تشخیص می‌شود. . ← بند «ط» مادۀ 3 قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب 1373 (اصلاحی 1381).
صفحه‌ی نخست
/
مخزن قوانین
/
آرای وحدت رویه
/
ارای وحدت رویه حقوقی
/
رأی وحدت رویه شماره۱۸ مورخ ۱۳۶۵/۷/۱ هیات عمومی دیوان عالی کشور (امکان فرجام‌خواهی از آرای دادگاه کیفری2 درمورد رد یا تأیید قرار بازپرس)
