منظور مقنن از ذکر جملۀ «مرجع تجدیدنظر، رأی را نقض و رسیدگی می‌نماید» در تبصرۀ ذیل مادۀ 18 قانون تشکیل
دادگاه‌های عمومی و انقلاب، مصوب سال 1373، مرجعی است که نسبت به دادگاه صادرکنندۀ رأیی که ادعای اشتباه در آن شده، از حیث
شأن و مقام عالی‌تر باشد و با این کیفیت و نظر به اصل یکصد و شصت و یکم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در خصوص حقّ نظارت
دیوان عالی کشور بر اجرای صحیح قوانین در محاکم، چنانچه مرجع تجدیدنظر دعوایی، دادگاه تجدیدنظر استان باشد، مقامی که حقّ
نقض رأی صادره از آن دادگاه را دارد دیوان عالی کشور خواهد بود، خصوصاً که دادگاه صادرکنندۀ رأی، علی‌الاصول حقّ نقض رأی
خود را ندارد و چون دیوان عالی کشور مرجع نقض و ابرام است، علیهذا رأی شعبۀ 21 دیوان عالی کشور در مقام اعمال بند 2 مادۀ
18 قانون مزبور و پس از تشخیص وجود اشتباه، در حدی که متضمن نقض حکم صادره از دادگاه تجدیدنظر استان همدان می‌باشد، موافق
اصول و موازین قانونی تشخیص می‌گردد.. ← مادۀ 2 آیین‌نامۀ اجرایی قانون اصلاح مادۀ 18 اصلاحی قانون تشکیل دادگاه‌های
عمومی و انقلاب، مصوب 1385.
