ماده ۲- اجازه ورود به ایران و عبور از آن به وسیله ویزای مامورین ایران در خارجه در روی تذکره و یا اوراق و شهادت نامه های هویت صادره از طرف دولت متبوع هرکس تحصیل می شود.
مامورین ایران در خارجه در موارد ذیل باید از دادن ویزا خودداری نمایند:
الف – در صورتیکه صحت اسناد ارائه شده را تردید نمایند.
ب – اشخاصی که مطابق قوانین ایران تبعه ایران محسوب شده و بخواهند با اوراق تابعیت غیر ایرانی به ایران مسافرت کنند.
ج – اگر حضور خارجی در ایران برضد امنیت مملکت و یا نظم عمومی و یا به جهات دیگری منافی مصالح مملکتی باشد.
د – اگر خارجی در ایران سابقه محکومیت به جنحه مهم و یا جنایت داشته و یا در مملکت خارجه محکوم به جنحه و یا جنایت شده باشد.
ه – اگر خارجی قبلاً از ایران اخراج شده باشد.
و – اگر حضور خارجی در ایران به ملاحظه حفظ الصحه عمومی و یا عملیات منافی عفت صلاح نباشد.
ز – اگر خارجی نتواند اثبات نمایند که وسایل تحصیل معاش خود را در ایران به وسیله سرمایه یا مشاغل مفیده خود دارا می باشد.
روادیدی که مامورین ایران در خارجه به بیگانگان می دهند علاوه بر حق ورود با مراعات مقررات ماده سوم ورود و اقامت اتباع بیگانه حق نود روز اقامت در ایران را نیز به دارنده می دهد.
تبصره 1- دولت می تواند در موارد استثنایی ترتیب خاصی بدهد.
تبصره 2- ماموران مرزی مجاز از طرف شهربانی کشور می توانند برای خارجیان روادید عبور صادر نمایند.
تبصره ۳- شهربانی کشور در مرکز و شهربانی های مراکز استان و شهرستان می توانند برای خارجیان مقیم روادید بازگشت به ایران صادر نمایند.
