نمونه رای ترک منزل توسط زوجه به خاطر خشونت زوج

درخصوص تجدیدنظرخواهی آقای ر.الف. ک. نسبت به دادنامه شماره940025 مورخ1394/1/30صادره ازشعبه103دادگاه عمومی جزایی پاکدشت که بموجب آن اتهام نامبرده دایربرترک نفقه موضوع شکایت خانم ه.س. ح.الف. باوکالت آقای ع.ش. با این استدلال که باتوجه به محتویات پرونده خصوصاٌ متن ومفاد شکایت شاکیه، توضیحات ومدافعات مشارالیها و وکیل وی درمقاطع مختلف مراحل تحقیقات مقدماتی ودادرسی، صورتجلسه صفحه56 پرونده،دفاعیات بلاوجه متهم وایضاً در راستای حفاظت وحراست ازکانون خانواده که اساسی ترین رکن وپایه هرجامعه بوده ومفاسدعدیده وکثیره ای که برعدم تادیه نفقه مترتب بوده محرزتشخیص گردیده وبه استناد ماده 58قانون حمایت ازخانواده مصوب 1391/12/1حکم برمحکومیت متهم به تحمل چهارماه حبس تعزیری صادرواعلام گردیده است این دادنامه درمهلت قانونی مورد اعتراض تجدیدنظرخواه واقع شده وپرونده جهت رسیدگی به این شعبه ارجاع وبه کلاسه فوق الذکر ثبت شده است هیات دادگاه پس ازتهیه گزارش پرونده اقدام به تعیین وقت رسیدگی ودعوت طرفین نموده که تجدیدنظرخوانده باوصف ابلاغ حضورنیافته ولایحه ای نیزازوی واصل نگردیده است وتجدیدنظرخواه باحضوردرجلسه رسیدگی دادگاه به بیان تجدیدنظرخواهی خودپرداخته است وعمده اعتراض وی این است که تجدیدنظرخوانده درمدت مورد شکایت ازوی تمکین ننموده وشخصاٌ منزل مشترک راترک نموده وازجانب وی اخراج نشده است و حتی درجلسه شورای حل اختلاف که به دنبال طرح دعوای الزام به تمکین تشکیل شده بود صراحتاٌ به عدم تمایل خود به ادامه زندگی اظهارنظرکرده است مضافاً اینکه علیرغم عدم تمکین مبلغ پانصدهزارریال حدوداٌ یک هفته پس ازترک منزل مشترک به حساب وی واریز کرده است هیات دادگاه با مداقه دراوراق ومحتویات پرونده ملاحظه میگردد که اعتراض تجدیدنظرخواه وارد بوده ودادنامه معترض عنه درخورتایید نمیباشدزیرااولاً: تحقق بزه انتسابی منوط به تمکین زوجه است ودرمانحن فیه دلیلی برتمکین زوجه (شاکیه) وجودندارد ثانیاٌ: دلیلی براخراج شاکیه ازمنزل مشترک توسط تجدیدنظرخواه مشاهده نمیگرددبلکه مفادصورتجلسات مضبوط درصفحات8-17-20 پرونده ومحتوای شهادت شهودبشرح صفحات39-42و43 پرونده حکایت ازخروج زوجه ازمنزل وترک آن به همراه خانواده اش دارد اگرچه اوراق مذکوردلالت بردرگیری طرفین وخشونت تجدیدنظرخواه نسبت به زوجه دارد اما هرخشونتی ازناحیه زوج مجوزترک منزل مشترک توسط زوجه وعدم تمکین وی محسوب نمیگردد وبیم خطرجانی یا شرفی بایستی دردادگاه اثبات شده ومجوزمسکن علیحده صادرگردد که درمانحن فیه چنین امری محقق نگردیده است ثالثاٌ: محکومیت زوج به پرداخت نفقه دردادگاه خانواده نمیتواند مستند محکومیت زوج درپرونده کیفری باشد ورای دادگاه حقوقی دراین مورد درامرکیفری لازم الاتباع نمیباشد رابعاً:استناد دادگاه بدوی به صورتجلسه صفحه56 پرونده برای محکومیت تجدیدنظرخواه و احراز بزهکاری وی صحیح نبوده زیرا صفحه مذکور اولاٌ: صورتجلسه نبوده و فقط یک امضاء دارد ثانیا:ٌ رای دادگاه درمقام نقض قرارمنع تعقیب بوده و دلالت و سندیتی علیه تجدیدنظرخواه ندارد و النهایه ماده استنادی دادگاه بدوی برای تعیین مجازات صحیح نبوده و ماده قابل استناد 53 قانون حمایت ازخانواده بوده نه ماده 58 قانون مذکورکه درمقام بیان قوانین منسوخ است علیهذا مستنداٌ به بندپ ماده455قانون آئین دادرسی کیفری وماده 4قانون مذکوروماده 53 قانون حمایت ازخانواده باتوجه به حاکمیت اصل برائت وعدم احراز تمکین تجدیدنظرخوانده ونیزخروج وی از منزل مشترک و عدم احراز اخراج وی از ناحیه تجدیدنظرخواه بزه انتسابی را ازناحیه زوج محرزندانسته و با نقض دادنامه بدوی رای بر برائت وی صادر و اعلام میگردد رای صادره قطعی میباشد.