رأی وحدت رویه شماره 699 مورخ ۱۳44/4/۱7 هیات عمومی دیوان عالی کشور (دلالت تصرف به عنوان وقفیت بر وقف)
دلالت تصرف به عنوان وقفیت بر وقف 1) به طوری‌که طبق مادۀ 35 قانون مدنی تصرف به عنوان مالکیت دلیل مالکیت است تا خلافش
ثابت شود، تصرف به عنوان وقفیت نیز دلیل وقفیت است تا خلافش محرز شود. 2) تصرف به عنوان وقف قابل اثبات با شهادت شهود
است. 3) ید فعلی حاکم بر ید سابق است: یعنی، تصرف فعلی به عنوان مالکیت را تصرف سابقِ وقف، ولو ثابت شود از اعتبار ساقط
نمی‌کند؛ مگر در صورتی‌که ضمن اثبات تصرف سابق وقف محرز شود که منشأ تصرف فعلی مالکانه غصب و بدون مجوز قانونی عدواناً
عین موقوفه از تصرف وقف انتزاع شده است و در این صورت تصرف وقف معتبر است تا خلافش ثابت شود. خلاصه رأی 1) تصرف به عنوان وقف دلیل بر وقف است مگر این‌که خلاف آن ثابت شود. 2) تصرف به عنوان وقف قابل اثبات با شهادت شهود است.3) تصرف سابق ملکی به عنوان وقف، امارۀ مالکیت متصرف فعلی را از بین نمی‌برد مگر این‌که ثابت شود منشأ تصرف او غیرقانونی بوده است.
