لایحۀ قانونی احداث ترمینال‌های مسافربری و ممنوع بودن تردد اتومبیل‌های مسافربری بین شهری در داخل شهر تهران مصوب سال 1359 و قانون اصلاح لایحۀ قانونی احداث پایانه‌های مسافربری و ممنوعیت تردد اتومبیل‌های برون شهری در داخل شهر تهران مصوب 1372 که شامل شهرهای دیگر هم می‌شود و نیز آیین‌نامۀ اجرایی تبصرۀ مادۀ 2 قانون مزبور مصوب سال 1374، مجموعاً دلالت بر این دارد که غرفه‌های واقع در پایانه‌های مسافربری که به منظور تأمین رفاه و آسایش عامۀ مردم از طرف شهرداری به اشخاص واگذار می‌شود، همانند غرفه‌های مربوط به شرکت‌های مسافربری از شمول قانون روابط مؤجر و مستأجر مصوب سال 1365 خارج بوده و حقوق استیجاری و کسب و پیشه برای مستأجرین و متصرفین آنها ایجاد نخواهد کرد، چه آن‌که آیین‌نامۀ مربوطه که به تصویب هیأت وزیران رسیده که متضمن این معناست مستند به قانون بوده و از اعتبار لازم برخوردار است و همچنین از نظر مصالح عمومی با مقررات مربوط به کیفیت واگذاری غرفه‌های مسافربری واقع در ترمینال‌ها مطابقت دارد. علیهذا رأی شعبۀ دوم دادگاه تجدیدنظر استان اصفهان که در تأیید حکم شمارۀ 628ـ 4/ 5/ 1375 شعبۀ 17 دادگاه عمومی اصفهان اصدار یافته و با این نظر موافقت دارد مطابق با موازین قانونی تشخیص می‌گردد.
بدون دیدگاه